شکر

ابن ابی الدنیا در این اثر به شیوه‏ ی محدثان هر روایت یا اثری را با زنجیره ‏ی راویان‏اش نقل می‏کند. طبعا در ترجمه ی اثر، زنجیره ‏ی راویان برای سهولتِ کار خوانندگان و عدم نیاز به وجود آن‏ها برای کسانی که در رشته ‏ی رجال‏ شناسی تخصص ندارند، حذف شده است. اما در پانوشت‏ها، منابع روایت و صحت و سقم آن بیان شده است. مولف افزون بر احادیث پیامبر در باب شکر و ناسپاسی، آثار صحابه، تابعان و عارفان بعدی را نیز آورده است. این اثر، مانند سایر آثار ابن ابی الدنیا، در موضوع خود، از منابع مولفان و نویسندگانِ پس از وی به شمار می ‏رود. کسانی مثل بیهقی در شعب الایمان و سیوطی در تفسیر الدر المنثور، اغلب روایات کتاب شکر را نقل کرده‏اند.