سمت روشن زندگی

با علم به ابعاد غم‌افزا و سوگناک زندگی، نام‌ این اوراق پریشان را گذاشته‌ام «سمت روشن زندگی»؛ چرا که به گمانم می‌توان نیلوفرانه زیست و پروانه‌وار به تماشا نشست و با اندیشیدن به گرمای تن پرندگان در سرمای برفناک زمستانی، گرمای زندگی گرفت. رشته‌ی پیوند تمامی این نگاشته‌ها و جُستارها و محور این کوشش‌های کم‌جان و کم‌فروغ، نزدیک‌تر شدن به آن «بهترین چیز» است. بهترین چیزی که در تکاپوهای زندگی اغلب از یاد می‌رود:
«بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه‌ی عشق، تر است.»[سهراب سپهری]

نگاهی که خیس از حادثه‌ی عشق به هستی و زندگی می‌نگرد، در ژرفنای تاریکی‌های یأس‌آور، نقطه‌های گرم و روشنی خواهد یافت که می‌تواند تکیه‌گاه خوبی برای زیستن و دستاویز مناسب و تعهدبخشی برای ادامه دادن فراهم کند،‌ چنان که «تبار خونی گل‌ها» شاعر معاصر را به زیستن پیوند می‌داد.

زیستن و در صدف خویش گهر پروردن. زیستن و بر ابعاد زیبای زندگی افزودن… زیستن در سمتِ روشنِ زندگی… تمنای این واژگان نحیف در سرتاسر این جُستارها بوده است.